चल दूर कुठेतरी जाऊ,                                                                                                                                         

संभ्रमात असलेल्या वेड्या मनाला समुद्राकाठी निवांतपणा देवू

गरजणाऱ्या पावसात चिंब होवून मनातील एकमेकांविषयीच्या ओलाव्याला

वाट करून देवू,

चल दूर कुठेतरी जाऊ,

अथांग समुद्राकडे पाहात

अंतरी हळुवार उमलणाऱ्या प्रेमाचा थांग लागतो का ते पाहू,

चल दूर कुठेतरी जाऊ,

मध्येच कडाडणाऱ्या विजांचा वेध घेत

ओल्या चिंब स्पर्शात धडधडणाऱ्या हृदयाचा ठाव घेवू,

चल दूर कुठेतरी जाऊ,

निसरड्या वाळूवर चालता चालता आयुष्यातील सगळे प्रश्न मागे टाकता येतात का ते पाहू,

चल दूर कुठेतरी जाऊ,

चिंब शरीराने,एकमेकांना आवेशाने मिठीत घेवून,

चुंबनाचा वर्षाव करीत, घडलेल्या विरहाचा मोबदला एकमेकांना देवू,

चल दूर कुठेतरी जाऊ.....

ओळी : प्रदीप कंठे,

                                                                       "स्वत्व"
                                               मनाप्रमाणे तेजोमय हे "स्वप्न"असले तरी ,

                                               अंधारले का ?अधांतरी हे मनसुबे सारे 

                                            काय जाहले ,कळेना काही "प्रारब्ध"ते हेच का ?

                                             कि प्रारब्धाच्या या अंगणात मीच पडे कमी ?

                                                  प्रश्नच सारे ,उत्तर नाही ,

                                                   प्रश्नच सारे, उत्तर नाही ,

                                           हीच व्यथा तुझी ,माझी ,याची  नि त्याची ,

                                          "प्रारब्धाचे "सूत्र तुझ्या न हाती

                                                मग का करी फुका व्यथा ?

                                     सरतेशेवटी आपुल्या  हाती उरे फक्त एकच गोष्ट,

                                                   "स्वत्वावर"काम करी गड्या ,

                                                     तरच  मार्ग होईल "स्पष्ट "||२||  

                                                                                                   ओळी -प्रदीप कंठे.                                                                                                    

वेध माणुसकीचा ओळी - प्रदीप कंठे BAINA ADVITOS

                             वेध माणुसकीचा

चौकटीत राहून चौकटीबाहेरची स्वप्नं बघण्यात काय अर्थ?,

चौकटीत राहून स्वप्नं बघूही ,पण चौकट मोडूनच

स्वप्नं कृतीत येणार आहेत हे ध्यानात ठेवा.

आकाश आणि अवकाश -स्वप्नपूर्तीच्या दोन महत्वाच्या गोष्टी,

(आकाश-Widen your horizon ,अवकाश-वेळ)

आपल्या भक्ष्यासाठी स्थलांतरित  होणाऱ्या पक्ष्यांसारखं व्हा,

उंच भरारी घेऊन आकाशाच्या न संपणाऱ्या

सीमा पार करत चला,

अवकाश नाहीए तरीही पंखामधले

बळ संपायच्याआत आपलं लक्ष्य गाठा ,

तर आणि तरच तुमचं येणारं अवसान टिकणार आहे,

तर आणि तरच  तुमच्यातला माणुसकीचा झरा टिकणार आहे,

नाहीतर ...... एखादयाला "माणसाच्या माणुसकीचा वेध" घेत वाट पहावी लागणार आहे.

माणुसकीचे झरे आटत चालले आहेत आणि माणुसकी आता कवडीमोल ठरत  आहे.

पैश्याला आता रांन मोकळे झाले आहे.

पैसा आता सुसाट वाऱ्यासारखा

इकडे तिकडे , सगळी कडे , सर्वदूर पसरत चालला आहे.

माणसाच्या मनामनात प्रत्येक कोपरान्कोपरा ज्याने व्यापला आहे.

ज्याच्याकडे केवळ माणुसकी आहे त्याला मोल नाही,

व ज्याच्याकडे भरपूर माया(पैसा) आहे त्याला मोलआलेले आहे.

   कधी संपणार ही धुमश्चक्री,

कधी आपण या वाळवंटातून बाहेर पडणार?

जे वाळवंट वांझ झालंय माणुसकी पोसायला.

  -तरीही आशावाद अजून जिवंत आहे,

तोही दिवस येईल आणि आपल्या सर्वव्यापी हव्यासाचा निसर्गाकडूनच अंत होईल.

निखळ खळखळणारे माणुसकीचे झरे पुन्हा वाहायला लागतील,

त्यातील निखळ,स्वच्छ, सुंदर पाणी साक्ष असेल माणुसकीपणाची.

आणि मग त्यावेळी कुणाला वेध घ्यावा लागणार नाही "माणसाच्या माणुसकीचा."

आणि मग त्यावेळी कुणाला वेध घ्यावा लागणार नाही "माणसाच्या माणुसकीचा."

 ओळी - प्रदीप कंठे

  BAINA ADVITOS